بهترین مسائل درباره ورود کودکان به مساجد

بنظر می‌رسد در صورتیکه هرمورد از پدر و مادر با دقت به شناختی که از فرزند مسجد قبا مشهد وعلاقمندیهای وی داراست روشی برای حضور علاقمندانه فرزندش در زمان مجال ایفا فریضه نمازجماعت ، اتخاذ کند و قدری هم فضای مسجد وقانون بی سروصدا یا این که معدود صدا بودن بهنگام نمازرا برای فرزندش ازقبل توضیح دهد، ایراد دور از شوخی پیش نخواهد آمد و هر کودکی بهنگام نماز، درگیر بکار خویش میباشد .
شخصیت دادن به خردسالان و برخوردمحبت آمیز و محترمانه و صبورانه خوب از تذکرات تند و اهانت توشه و بی حوصلگی های مفرط در واکنش با کودک ها معصوم و بی تجارب ای میباشد که مانند ما آدرس مسجد قبا مشهد به بلوغ عقلی واجتماعی نرسیده اند.
بد وجود ندارد بزرگترها دریک سمت شرکت کردن در شناخت خردسال ها و انسآنها با محیطهای مذهبی ، قدری سعه صدر بخرج دهند و از حرکات و شیطنتهای قابل اغماض خردسالان ، دیده پوشی نمایند و بر آن ها مشقت بار نگیرند چون این مساله - طاقت فرسا نگرفتن برکودکان - یکی دستمزد کودکان بر بزرگتر هاست .
در صورتیکه مسئولین و متولیان مساجد قدری لطافت و ذوق و سلیقه ی تربیتی بخرج دهند هم می‌توانند شیطنت خردسالان را در اینگونه محیطهایی با ابزاری بسیار بسیار ابتدایی در دست گرفتن کنند رزرو مسجد قبا مشهد بنحوی که هم این اختلال مرتفع شود ، هم بچه از مسجد زده نشود و هم بهشرکت در اینگونه محافلی علاقمند خواهد شد مثل واگذار نمودن بعضا کارها راحت - مثل توزیع کتاب ها دعا یا این که قران یا این که پذیرایی های معمولی و ... - و محول نمودن مسئولیتهای مدل به انان که حتما موجب در اختیار گرفتن احساس شیطنت کودکانه شان می‌گردد.

چه‌طور مساجد را دوستداشتنی خردسالان کنیم
چندین روز پیش در مسجدی در انتظار اقامه نماز جماعت بودم که دو پیرمرد، دو کودکی را که آنان نیز در کنارم چشم به راه آغاز نماز بودند را بلند کرده و به صف عقب فرستادند و خودشان جایشان ایستادند، تکبیره الاحرام نماز را که گفتند، دیگر فرصتی برای هیچ کاری عدم وجود و اینجانب نارضایتیم را تنها با یک پرسش کوتاه و مقطوع از پیرمردها و یک نگاه محبت آمیز دربردارنده تاسف به کودک ها اظهار کردم و نماز را استارت کردم و خردسال ها نیز مظلومانه  نمازشان را به جماعت خواندند.
در زمان نماز فکرم درگیر بود و نمی توانستم متمرکز به نماز بشوم که نکند این دوکودک باهمین واکنش نادرست دیگر به سراغ نماز و مسجد نیایند و یا ای کاش این دو پیرمرد نمازشان را در منزل می خواندند، به این دلیل‌که لااقل با بعدی ی شرعی دو طفل اینچنین بازی نمیشد و درضمنً این که آیا هنگامی کسی را به تحمیل از شماره تلفن مسجد قبا مشهد جایش بلند می نمایند و در آن جا نماز می‌خوانند، نمی اندیشند که نکند این جای غصبی گردیده باشد؟
نماز به آخر رسید و یکی‌از پیرمردها، شاید در جواب به عبارتی پرسش نیمه و نصفه اینجانب از خردسالان دعوت کرد تا به جایشان برگردند و در مکان تنگی که بیشترش بوسیله آن ها اشغال گردیده بود نماز آجل را بخوانند. پیش خودم تفکر کردم که چه کودکانی که به همین راحتی از مساجد رانده میگردند و شاید هیچ گاه نیز با مساجد آشتی نکنند.